Alp Er Tunga Destanı’nda kadim Türk devletlerinden Saka hakanı Alp Er Tunga’nın İranlılarla yaptığı savaşlar anlatılır.
Türk karşıtı birçok kaynak Saka’ların Türk olduğunu inkar edip İrani olduğunu söylese de İran kaynakları incelendiğinde dahi bu bilginin ne kadar yanlış olduğu anlaşılmaktadır.
Hatta İranlı Firdevsi’nin Şehnamesi’nde ise İranlıların ‘baş düşmanı’ olarak anlatılıyor.
Yusuf Has Hacip’in Kutadgu Bilig adlı yapıtında Alp Er Tunga ile ilgili beyitler bulunmaktadır.
Kaşgarlı Mahmut‘un Divan-ı Lügatit Türk adlı yapıtında da Alp Er Tunga ile ilgili sagu vardır.
Ancak, Alp Er Tunga Destanı’nın tümü maalesef elimizde bulunmuyor.
Alp Er Tunga’nın hayatı savaşlarla geçmiştir.
Uzun süre mücadele ettiği İranlı Medlerin hükümdarı Keyhusrev ‘in davetinde hile ile öldürülmüştür.
Alp Er Tonga; Asur kaynaklarında Maduva, Heredot’ta Madyes,
İran ve İslam kaynaklarında ise Efrasiyab adlarıyla anılmaktadır.
Orhun Yazıtlarında “Dokuz Oğuzlar” arasında “Er Tunga” adına yapılan “yuğ” merasiminden söz edilmektedir.
Turfan şehrinin batısında bulunan “Bezegelik” mabedinin duvarında da Alp Er Tunga’nın kanlı resmi bulunmaktadır.
Firdevsî’nin Şehnamesi’nde uzunca bir yer verilen Afrâsyâb’ın aslında Alp Er Tunga olduğunu, Kutadgu Bilig’in şu mısralarından anlıyoruz:
“Bu Türk beğlerinde adı belgülüg
Tunga Al Er irdi kutı belgülüg
Bedük bilgi birle öküş erdemi
Biliglig ukuşlug budun ködremi
Tajikler ayur ânı Afrâsyâb
Bu Afrâsyâb tutdı iller talab
Tajikler bitimiş bitigde mum
Bitigde yok erse kim ukgay ânı?”
Günümüz Türkçesiyle şu şekildedir:
(Bu Türk beğleri içinde adı belli, kut’u belli Alp Er Tunga, büyük ve erdemli bir hükümdardır. Çok bilgili, meziyetli bir büyüktür. Tajikler (İranlılar) ona Afrâsyâb diyorlar. Bu Afrâsyâb, baskın ve yağmalarla illeri (dünyayı) tuttu. Tajikler bunu kitapta yazmışlar. Kitapta yok olsaydı bunu kim anlardı?)
Rusların Yakut adını verdiği Türk gurup aslında kendilerine Saka dediklerini söylemişlerdir.
Tarih içinde kaybolduğunu düşündüğümüz Saka Türklerinin az da olsa bir bölümünün bugün hayatiyetlerini sürdürmeleri pek çok meselenin yeniden araştırılarak doğruların ortaya çıkmasına yardımcı olabilecektir. Tarihçi Mesudî de M.S.7. yüzyılın başındaki Köktürk hakanının “Efrasyab” soyundan olduğunu yazmaktadır.
Prof. Zeki Velide Togan’a göre M.Ö. dördüncü yüzyıla kadar yasamış olan ve M.Ö. yedinci yüzyılda Ortaydansan çevresinin en güçlü devleti olarak gelişmiş bulunan, Hunlardan önceki büyük Türk Devleti Su veya Saka adını taşımaktadır. Bu Türk imparatorluğu, birçok kavimler üzerinde egemenlik kurmuş olup Güney Rusya’yı da içine almak üzere Doğu Avrupa’ya kadar yay ilmiştir. Bir kısım tarihçiler Doğu Avrupa bölümündeki sakalara Iskat, Orta Asya ve Azerbaycan çevresindekilere Saka adını vermektedir. M.Ö. yedinci yüzyılda en güçlü ve en parlak devrini yasamış olan bu Türk İmparatorluğunun Hakanı ise alp Er Tunga’dır.
Başta Şehname olmak üzere çeşitli kaynaklardan derlenen Alp Er Tunga destanı şöyledir:
“Turan ile İran birbirine komşu ve düşman iki devlet idi.
İran ülkesinin tahtında Minuçehr, Turan ülkesinin tahtında ise Alp Er Tunga’nın babası Peşeng Kağan vardı.
İran hükümdarı Minuçehr ölünce, Kağan Peşeng oğlu Alp Er Tunga’ya şöyle dedi:
“Bu İranlıların bize yapmadığı kötülük yoktur. Şimdi Türk’ün öç alma zamanı gelmiştir!”
Alp Er Tunga da bunu istiyordu.
“Arslanlarla bile çarpışacak güçteyim ve İran’dan öç alacağım” dedi.
Peşeng’in öbür oğlu Alp Arız, İranlılarla savaşmak yanlısı değildi.
Fakat karar verildi ve Alp Er Tunga savaş hazırlığına başladı.
Alp Er Tunga arslan yeleli, servi boylu idi.
Saldırırken timsah kadar cesur, av avlarken erkek arslan gibi çevik, vuruşmada savaş fili kadar kuvvetliydi.
Yürüdüğü zaman yeri sarsıyor, art arda attığı oklar vınlayarak göğü inletiyordu.
O, hiddetlenip savaşa girecek olsa, ayak basıp toz kaldırdığı yerde ova, kandan bir ırmağa dönerdi.
Dostlarına umut veren, kut veren dili, düşmanları için keskin bir kılıç idi.
Bilgelikte de ondan üstünü yoktu. Yüreği derya kadar geniş, eli ise yağmur yağdıran bulut kadar cömertti.
Babasının adı Peşeng, üçüncü göbekten atasının soyu gibi adı da “Türk” idi.
Alp Er Tunga’nın oğulları ve kızları da vardı.
Kızlarından birine, kaz (kuğu) kadar güzel olduğu için Kaz adını vermişlerdi.
Babası ona, “İle Suyu”na akan büyük bir çayın kenarında bir kale-saray yaptırmıştı.
Kaz, burada oynar-yüzerdi. Onun için Türkler bu suya “Kaz Suyu” dediler.
Daha sonra Kaz’ın oturduğu, oynaya oynaya büyüdüğü yer büyük bir şehir oldu.
Bu şehre de Kaz Oynı (Kaz Oyunu) adı verildi. (Bugünkü Kazvin şehri)
Alp Er Tunga ordusu ile İran üzerine yürüdü, iki ordu Detıistan bölgesinde karşılaştılar.
Türk ordusundan Barman adlı bir yiğit, atını öne sürerek, teke tek dövüşmek için iranlılardan er diledi.
Barman’ın karşısına Iran kumandanının kardeşi Kubad çıktı, iki savaşçı sabahtan akşama kadar vuruştular.
Sonunda Barman kargısı ile Kubad’ı devirdi ve Alp Er Tunga’nın yanına zaferle döndü.
Bundan sonra iki ordu birbirine girdi ve o güne kadar görülmemiş derecede şiddetli bir savaş oldu.
Bu savaşı Alp Er Tunga kazandı. Meydan, ölen İranlılarla doldu ve İran padişahı geri çekilip Dehistan kalesine sığındı. Fakat Alp Er Tunga kaleyi kuşattı ve sonunda İran padişahını tutsak etti.
Bundan sonra, İran’a bağlı Kabil ülkesinin, kahramanlığı ile ünlü padişahı Zâl, İranlıların yardımına geldi, ani bir hücumla Türk ordusunu dağıttı.
Buna pek kızan Alp Er Tunga tutsak İran padişahını öldürttü. Öbür tutsakları da öldürmesine kardeşi Alp Arız engel oldu.
Tutsakları ‘Sarı’ şehrine gönderdiler. Daha sonra bu tutsakların kaçmasına engel olamadığı veya göz yumduğu için hiddetlenen Alp Er Tunga kardeşi Alp Arız’ı da öldürttü.
Alp Er Tunga yine galipti ve Rey şehrine giderek İran tacını da giymişti.
İranlılar ise öldürülen padişahlarının yerine Zev’i getirmişti.
İki ordu tekrar savaştılar.
Savaş sırasında büyük bir kıtlık oldu.
Bunun üzerine “savaş ve kıtlık insanlığı bitirmesin” diye, barış yaptılar, İran’ın kuzey eyaletleri Turan’ın oldu.
İran padişahı Zev ölünce barış yine bozuldu ve Alp Er Tunga tekrar saldırıya geçti.
İranlılar Zâl’den yardım istediler.
Zâl artık kocadığı için kahramanlıkta kendisini aşan oğlu Rüstem’i gönderdi.
Zâloğlu Rüstem ordusunun başında ilerleyerek Türkleri bozguna uğrattı ve İran tahtına Keykubad’ı çıkardı.
Rüstem, bir hücumda 1160 Türk kahramanını öldürdüğü için Türkler çekildiler ve barış imzalamak zorunda kaldılar.
Daha sonra İran tahtına Keykâvus geçti.
O sırada İran’ın egemenliğinde olan Araplar isyan ettiler.
Bu kargaşalıktan yararlanan Alp Er Tunga iran içlerine daldı ve pek çok tutsak aldı.
Fakat Kabil padişahı tekrar İran’ın yardımına geldi ve Türkler yenildi.
Bu savaştan sonra Zâloğlu Rüstem birliğini alıp Türklere ait avlakta dolaşmaya başladı.
Bunun üzerine Alp Er Tunga ordusunu tekrar harekete geçirdi.
Fakat, kötü bir rüya görmüştü. Bunu yorumlattı ve beylerin de fikirlerini alarak iran’la barış imzaladı.
Bu anlaşma ile Buhara, Semerkand ve Çac şehirlerini İranlılara bırakıyordu.
Bu barışı istemeyen Keykâvus, Rüstem’e ve oğlu Siyavuş’a kötü muamelede bulunarak onları küstürdü. Rüstem kendi ülkesine çekildi.
Siyavuş ise Türklerin o zamanki başkenti Gang şehrine giderek Alp Er Tunga’ya sığındı.
Siyavuş kendini Türklere çok sevdirdi.
Başlangıçta bir Türk gibi hareket ediyordu.
Burada Türk kahramanlarından biri olan Piran’ın kızı ile evlendi.
Bu evlilikten bir oğlu oldu ve ona Keyhüsrev adını verdiler.
Siyavuş, bir süre sonra Alp Er Tunga’nın güzel kızı Ferengis ile de evlendi.
Ama, bir süre sonra Türk töresine uymamaya ve bazı siyasî teşebbüslere başlayınca Alp Er Tunga onu öldürttü.
Siyavuş’un ölümünden sonra Rüstem bir ordu toplayarak tekrar saldırıya geçti ve bu defa Türkler ağır bir yenilgiye uğradılar.
Vuruşmalarda Alp Er Tunga’nın oğullarından Sarka da ölmüş, Turan’ın birçok şehri yakılmıştı.
Alp Er Tunga, Turan için kan ağladı ve öç almak için and içti.
İran içlerine girerek ekinleri yaktı ve pek çok tutsak aldı.
İranlılar yedi yıl süren kıtlıktan kırıldılar.
Artık, Alp Er Tunga ile Rüstem arasında savaş durup durup başlıyor, bazen Türkler, bazen İranlılar galip geliyordu.
Bu savaşlardan birinde, ordusuyla Alp Er Tunga’nın emrine giren Çin hakanını da esir almışlardı.
Alp Er Tunga son savaşta yenilerek çekildi.
Bu sırada İran tahtında, Turan’dan kaçırarak getirdikleri Keyhüsrev vardı.
Türklerin yenilmesiyle dünya Keyhüsrev’e kalmış bulunuyordu.
Fakat Türkler öç için fırsat buldukça akın ediyorlardı.
Bunun üzerine Keyhüsrev İran’ın ünlü kahramanlarından Bijen’i Turan’a gönderdi.
Bijen, Turan sınırından içeri girince, ormanda, neşe içinde eğlenen kızlar gördü.
Bu kızlar Alp Er Tunga’nın güzel kızı Menije’yi eğlendiriyorlardı.
Bijen, Menije’yi görür görmez âşık oldu. Menije de onu sevdi ve Turan’a, kendi sarayına götürdü.
Bunu öğrenen Alp Er Tunga çok kızdı. Bijen’i bir zindana hapsetti, kızını da kovdu.
İran padişahı geri gelmeyen kumandanını bulup getirme görevini Rüstem’e verdi.
Rüstem, tüccar kılığında Alp Er Tunga’nın sarayına kadar giderek hem Bijen’i kurtardı hem de Menije’yi kaçırıp İran’a gönderdi.
Rüstem bir defa daha galip gelmişti.
Karluğa çekilen Alp Er Tunga beğlerini toplayıp şöyle dedi:
“Ben dünyaya hükmeden kağanınızdım.
Bugüne kadar Iran Turan’a denk olmamıştı.
Ama bugün İranlılar sarayıma kadar gelebiliyor.
Bin kere bin kişiden oluşacak Türk ve Çin askerleriyle İran’a yürümeli, öcümü almalıyım!”
Alp Er Tunga, bin kere bin ordusunun üçte ikisini toplamıştı.
Beykent şehrindeki karargâhında, altınlı ve mücevherli tahtında oturuyordu.
Fakat artık iyice yaşlanmıştı.
İleriye gönderdiği ordunun yenildiğini öğrenince çok üzüldü.
Hele teke tek bir dövüşte gencecik oğlu Şide’nin de ölmesi, gönlünde onulmaz yaralar açtı.
Emrindeki kuvvetleri alıp yürüdü. Kükremiş arslanlar gibi saldırıyordu.
Çok kocamış olmasına rağmen İran’ın en ünlü pehlivanlarından birkaçını teke tek vuruşmada öldürdü. Nihayet Keyhüsrev ile Alp Er Tunga karşı karşıya geldiler.
Alp Er Tunga Keyhüsrev’le teke tek dövüş isteğiyle atını ileri sürdü.
Fakat Turan pehlivanları onun İran padişahı ile dövüşmesini istemediler ve atının dizginini tutup geri getirdiler.
Keyhüsrev en güçlü çağında olmasına rağmen Alp Er Tunga’dan çekinmiş, kocamış ve yaralı bir arslan olan Alp Er Tunga’nın vuruşmasına da beğleri izin vermemişti.
Bu durum Alp Er Tunga’ya pek ağır geldi. Ordusunu alıp Ceyhun ırmağının ötesine geçti.
Burada Kara Han’ın ordusu ile birleşip Buhara’ya, daha sonra da başkent Gang’a geldi.
Gang cennet gibi bir şehirdi. Toprağı mis kokulu, tuğlaları altındandı.
Kalesi o kadar yüksekti ki üzerinden kartal bile uçamazdı.
Her köşesinde pınarlar, havuzlar vardı.
Ambarları yiyecek dolu idi.
Havuzların eni ve boyu bir ok atımı kadar büyüktü.
Burada oturup Çin hakanına mektup yazdı ve yardım bekledi.
Keyhüsrev ve Rüstem önce geri çekilir gibi yapmış, sonra derlenip Turan içlerine girmiş, Gang şehrini kuşatmışlardı.
Kalenin çevresinde hendekler kazdılar.
Buraya odun yığıp katran döktüler ve ateşe verdiler.
Alp Er Tunga 200 beği ile gizli yoldan çıkarak kurtuldu ve Çin hakanının yanına gitti.
Çin hakanı büyük bir ordu hazırlamıştı.
Bunu duyan Türkler de Alp Er Tunga’nın yanına gitmek için yollara düştüler.
Alp Er Tunga tekrar toparlandı ama Çin hakanı sözünde durmadı ve Keyhüsrev’le anlaşma imzaladı.
Bunun üzerine Alp Er Tunga Keyhüsrev’e bir mektup yazarak, insanlardan uzakta ve kendisinin beğeneceği bir yerde teke tek dövüş teklif etti.
Fakat en güçlü çağında olan Keyhüsrev, ihtiyar arslan Alp Er Tunga ile teke tek dövüşe cesaret edemedi.
Ordusuz kalan Alp Er Tunga perişan bir halde Zere denizine geldi.
Bu derin denizi geçerek Gangidizi şehrine ulaştı.
Keyhüsrev büyük ordusu ile onu takip ediyordu.
Alp Er Tunga yapayalnız kalmıştı. Yiyeceği, içeceği yoktu.
Bir kaya dağında, bu dağın tepesindeki bir mağarada oturuyor, kara talihi için dövünüyor, Tanrı’dan güç kuvvet istiyordu.
Onun yakarışını duyan Hûm adında biri, Alp Er Tunga olduğunu anlamıştı.
Çünkü bu Türkçe sözleri, böyle bir yakarışı ondan başkası söyleyemezdi.
Hemen saldırdı ve onu tutsak etti.
Fakat Alp Er Tunga onun elinden kurtularak kendini suya attı.
Su başında bulunanlar onu kurtarmak istediklerini söyleyerek hile yaptılar ve sudan çıkar çıkmaz öldürdüler. (Tarih Keyhüsrev’in Alp Er Tunga’yı şölene davet edip hile ile öldürdüğünü söylüyor.)
Bu olay kısa zamanda her tarafta duyuldu ve Turan’ı mateme boğdu.
Bütün Türkler kanlı gözyaşı dökerek, bağrışıp yakalarını yırtarak, sagular söyleyip ağladılar… Ağladılar…
Yoğ töreninde kopuz çalan ozanlar şu saguyu söylüyorlardı:
“Alp Er Tunga öldi mü
Issız ajun kaldı mu
Ödlek öcün aldı mu
Emdi yürek yırtılur! Ödlek yırag közetti
Ogrı tuzak uzattı
Begler begin azıttı
Kaçsa kah kurtulur? Ulşıp eren börleyü
Yırtın yaka urlayu
Sıkrıp üni yurlayu
Sıgtap közi örtülür Begler atın argurup
Kadgu ânı turgurup
Mengzi yüzi sargarup
Korkum angar türtülür. Ödlek arıg kevredi
Yunçıg yavuz tavradı
Erdem yeme savradı
Ajun begi çertilür. Ödlek küni tavratur
Yalnguk küçin kevretir
Erdin ajun sevritür
Kaçsa takı ertilür Bilge bögü yunçıdı
Ajun eti yençidi
Erdem eti tınçıdı
Yerge tegip sürtülür
Ögreyüki mındag ok
Mında adın tıldag ok
Atsa ajun ograp ok
Taglar başı kertilür
Könglüm içün örtedî
Yatmış başıg kartadı
Keçmiş ödük irtedi
Tün kün geçip irtelür.”
Günümüz Türkçesiyle şu şekilde:
“Alp Er Tunga öldü mü,
Kötü dünya kaldı mı,
Felek öcünü aldı mı,
Şimdi yürek yırtılır! Zaman fırsat gözetti
Gizli tuzak uzattı
Beyler beyini şaşırttı
Kaçsa nasıl kurtulur? Erler kurt gibi uluşur
Yaka yırtıp bağrışır
Yırlayıcı gibi inilder, ünler
Ağlamaktan gözü örtülür. Begler atlarını yordu
Kaygı onları durdurdu
Benizleri, yüzleri sarardı
Sanki safran dürtülür. Zaman fena gevşedi
Zayıf kötü davrandı
Erdemlik yine savıldı
Dünya beği yok olur. Zaman günü davrandırır
İnsanın gücünü gevşetir
Dünyanın erlerini azaltır
Kaçsa dahi ölüm erişir. Bilge, akıllı kötüleşti
Dünya onların etini de ısırdı
Erdemlik eti çürüdü
Yere düşüp sürtülür.
Zamanın göreneği böyle işte
Bunda başka sebep de var
Dünya gelip ok atsa
Dağlar başı kertilir.
Gönlüm ta içten yandı
Onulmuş yarayı kaşıdı
Geçmiş günleri aradı
Tün, gün geçer o aranır.”
Ayrıca son not olarak, Gazi Üniversitesi Prof. Dr. Necati Demir ise geçtiğimiz ekim ayında düzenlediği basın toplantısında Alp Er Tunga’nın mezarını bulduğunu iddia etmişti. Demir yaptığı açıklamada mezarlığın Özbekistan’ın Buhara şehrinde olduğunu ancak “güvenlik” nedeniyle mezarlığın tam yerini ve detaylarını açıklamayacağını söylemişti.
