Hakkari’nin Yüksekova ilçesinde 32 yıl önce PKK teröristlerin katliamından kızını kurtarmak isteyen Besna Boz, 3 yaşındaki kızı Hasret’i sırtına alarak 2’nci katın penceresinden atladı. Anne, bu hareketiyle kızının hayatta kalmasını sağladı.
İlçe merkezine yaklaşık 50 kilometre uzaklıktaki İkiyaka köyünde, 24 Kasım 1989’da terör örgütü PKK, en büyük ve acımasız sivil katliamlarından birini yaptı. PKK’lı teröristlerce 32 yıl önce katledilen 28 kişinin acısı tazeliğini korurken, olayın tanıkları yaşanan o katliamları gözyaşları arasında anlattı. PKK teröristler tarafından yapılan katliamın canlı tanığı olan Besna Boz, kızını o katliamların arasından nasıl kurtardığını ağlaya ağlaya anlattı. Saldırıda bacağından yaralanan Besna Boz, teröristler eve girdiğinde un torbalarının arkasına gizlendiklerini, engelli olan kayınvalidesinin ise saklanamadığını ve teröristlerin köy halkını kurşunlara dizdiğini söyledi.
‘Ben kızımı sırtıma alarak 2’nci kattan atlayarak kurtardım’
Katliamın olduğu geceyi gözyaşları içerisinde anlatan Boz, “Akşam namazı olacaktı. O zaman da bir tane düğünümüz vardı ve elbiselerini yapıyorduk. Ben odaya geçerek, makinayı çalıştırıp elbise diktim. Diker dikmez silah sesleri başladı, hepimiz korktuk. Benimde kızım o zaman 3 yaşındaydı. Tam kardeşime bakacaktım ki, onlar evimize bir roket attılar. Tekrar attılar. Ben bu sefer kızıma dönerek ona koştum. Kızımı sırtıma aldım. Eltimin de çocuğu biraz hastaydı o zaman. Hemen bizde un torbaların arkasına saklandık. Kapıya vurarak içeriye girdiler. Artık babamlara ne oldu, onlardan haber alamadım. Benim kaynanamda hastaydı, kalkamıyordu. Un torbaların arkasında kayınvalidemi görmesiyle hemen küfür ederek çıkmasını istediler. Eşimi ve kayınvalidemi salona aldılar. Sıraya dizip öldürelim artık bunları dediler. Kızımda sırtımdaydı ve bende un torbaların arkasındayım. Ateş etmeleriyle hepsini orada öldürdüler. Ben o korkuyla kızımı sırtıma alarak hemen 2’nci katından atladım ve kaçtım. Düşer düşmez ayağımdan yaralandım. Ardımdan ateş açıp durdular. Ben kaçtığımda çok karanlıktı ve yağmur yağıyordu. Bir ara düştüm. Kesin bu sefer yakalandım dedim. Elimi gezdirdim taşa değmişim tekrar yola devam ettim. Baktım bir tane adamın sesi geliyor. ‘ Ahmet amca ben yaralıyım’ dedim. O da bana ‘Bir şeyin yok, rahat ol’ dedi. Orada bir evde saklandık ve sonra kaçmayı başardık. Ama ailemin tüm fertlerini orada öldürdüler” dedi.
“BABAMIN ÜZERİNDEKİ KÜLÜ VE O SİYAH BATTANİYESİ HAFIZAMDA KALDI”
“Ben hala babamın öldüğü yaştayım” diyen Besna Boz’un kızı Hasret Duman ise “Annem bana anlattığında hala o olayı yaşıyormuşum gibi oluyorum. Ben o zaman küçüktüm. Annemin anlattıklarına göre kapımızı yumrukluyorlar, tüfeğin arka kısmını babamın göğsüne vuruyorlar ve babam düşüyor. Bana doğru geliyorlar. Annemin benim üzerime fistanları atması ve beni sırtına alıp kurtarması. Ben bu acıyı ölünceye kadar hep yaşayacağım. Onlar çocukların üzerine yanıcı madde dökerek öldürdüler. Ben hep babamın öldüğü yaşta kaldım. Sadece ben değil, keşke tüm çocuklar kurtulsaydı. Çocukları un torbaların içinde yaktılar. Ben şuan amcama baba diyorum. Bu acı zor. Allah bir daha yaşatmasın. Bana babamın yanık resmini gösterdiler ve ben ölünceye kadar o yaşta olacağım” ifadelerini kullandı.
